21. Słyszę

     *****

    Wszystko jest takie ciemne...

- Co jakiś czas pojawiają się wysokie fale ale nie wiemy nadal od czego to zależy. Być może ma na to wpływ jakiś konkretny dźwięk.

- Jak czyjś głos?

    Gloria? To ty?

- Konkretna piosenka, konkretny głos, coś co lubi.

- Doktorze byłem w podobnym stanie i wiem że może to jeszcze potrwać ale jakie są szanse że gdy się obudzi będzie tą samą osobą?

    Thomas? Co wy tu robicie?

- Pana uraz był mechaniczny. Mózg był potłuczony, opuchnięty i potrzebował czasu na regenerację. Jej mózg był ochłodzony. Praktycznie wyłączył się na kilka godzin. Jaki to będzie miało wpływ dowiemy się dopiero kiedy zdecyduje się obudzić, a jak widać na razie nie ma zamiaru.

    Głosy się oddalają albo to ja pogrążam się w głębszej ciemności. Nie... nie... chcę ich słyszeć!

    Ciemność.

_________________

    Zimno mi. Tak mi cholernie zimno. Co to?...

- Podaj 5 mg epinefryny!

    Och, tu jest cieplej! Zaraz będzie mi tak dobrze...

- Och dziewczyno nie waż mi się tego robić, wracaj do nas!

    Co? Przecież tu jestem. Tylko tam było zimno a tutaj jest tak przytulnie... Tak dobrze... I nic mnie nie boli...

- Ładuj do 200! Czysto! Strzelaj!

    Ała! To boli! Nie chcę!

- Do 300! Czysto! Strzelaj!

    Nie... przestańcie już! Ciepło odchodzi... Znowu mi zimno... Czy ktoś płacze?

- Cholerne zakonnice.

    Znowu ciemność.

_________________

    To boli! Nie rób mi tak!

- Czucie w nodze prawidłowe. Wszystko goi się bardzo dobrze.

    Nodze? Moja noga ma się świetnie... czekaj... co się stało? I gdzie ja jestem? Ten zapach... taki znajomy... Nie lubię go. Kojarzy mi się ze... ze szpitalem. I ze śmiercią.

- Dajmy jej minimalną dawkę morfiny. 

    Och! Lubię morfinę... jest mi cieplej i tak... spokojnie... nie! Nie chcę odpływać!

_________________

- Dobrze, że nas powiadomiliście.

    Matka przełożona? Co ty tu robisz?

- A ty młoda damo mogłaś sobie wymyślić lepszy sposób na wymiganie się od ślubów wieczystych. 

    Co? Nie rozumiem... ja nie chciałam się wymigać ja... ja chciałam... 

- Dobry Boże spraw żeby do nas wróciła. Nie powinna już więcej cierpieć. Już jej wystarczy. Bądźże miłosierny...

    Chcę wrócić ale... nie mam do kogo matko.

- Pozwól jej być szczęśliwą. 

- Jakie są procedury?

    Gloria... jak dobrze cię słyszeć. A gdzie jest...

- Czekamy. Gdy się obudzi i będzie w pełni świadoma to zdecyduje. Jeśli się nie wybudzi do ślubów, przewieziemy ją do szpitala prowadzonego przez Salezjanów. Będzie pod ich opieką. 

- Słyszysz? Masz miesiąc! A jak nie... to z tym łóżkiem będziesz mi świadkować.

_________________

    Teraz mi cieplej... I tak przyjemnie...

- Jest dużo przystojniejszy niż w telewizji. 

- Żal mi go. Co trzeci dzień przynosi jej nowy bukiet frezji.

- A co robicie z poprzednim?

- Chyba wszystkie pielęgniarki już mają jakiś w domu. Nie wiem skąd je bierze ale są cholernie trwałe.

- Wczoraj go nie było.

- Może sobie odpuścił... w końcu... to już trzeci tydzień. Ile można mówić do trupa?

- Alice!

    Kto? Do jakiego trupa? Ja? Ja żyję i mam się świetnie! Tylko te odpływy...

_________________

    Ok. Próba otwarcia oczu nr 1. Jakie one są ciężkie! Boże daj mi siłę!

- Ten twój przyjaciel to niesamowity młody człowiek muszę przyznać. 

    Oh, jaki przyjemny głos. Jesteś pielęgniarką?

- Ale powinien się ogolić, bo ta jego szczecina drapie ci dłoń. A masz taką delikatną skórę.

    Zaraz... jaki przyjaciel? 

- Wszystkie młode pielęgniarki powariowały.

    Ale ma pani przyjemny śmiech. Taki... babciny.

- A on wpatrzony w ciebie jak w najpiękniejszy obrazek...ech... obudź się dziewczyno... nie przegap tego.

    Ale czego? I o kim pani mówi? Och nie... znów ta ciemność!

_________________

- Wiedziałem, że mnie nie kochałaś, kiedyśmy się pobrali. Wiedziałem wszystko o Ashleyu. Ale jak głupiec wierzyłem, że potrafię cię w sobie rozkochać. Śmiej się, jeżeli masz ochotę, ale chciałem się tobą opiekować, psuć cię i pieścić, dawać ci wszystko, czego chciałaś. Tyle się w życiu namęczyłaś, Scarlett. Nikt lepiej ode mnie nie wiedział, ile przeszłaś, chciałem więc, abyś przestała walczyć ze światem i pozwoliła mi, abym cię wyręczał. Chciałem, abyś się bawiła jak dziecko. Bo byłaś dzieckiem: odważnym, przestraszonym, upartym dzieckiem... Och mój Boże teraz już wiem dlaczego tak bardzo lubisz tą powieść i czemu kazał mi ją tobie czytać.

    Gloria ty płaczesz? 

- Błagam cię Mel... nie każ mi dłużej patrzeć jego smutek. On... on chyba traci powoli wiarę... a to go niszczy od środka... 

    Co? Kto?

- Nie mogę sobie wybaczyć że pozwoliłam ci wsiąść do tego pociągu. 

    Och Gloria... to nie twoja wina to... ja sama zdecydowałam... 

- Wszystko byłoby inaczej gdybyśmy zaczekali pół godziny Mel... wszystko byłoby tak jak miało być... śmiałybyśmy się teraz przy wybieraniu modelu sukni ślubnej, a on mógłby najnormalniej w świecie z tobą być... pół godziny Mel... pół godziny.

    Znów odpływam.

_________________

    Czuję się silniejsza. Ale bolą mnie plecy. I co tak pachnie? Wanilią? Pomarańczą? Bzem?

- To chyba jej przyjaciółka. 

- Nie pozwala myć jej włosów. Przyjeżdża co trzeci dzień i sama to robi. We wtorek dostałam od niej ochrzan, że pościel powinna być wymieniona wczoraj. Wiesz ile mamy roboty? W poniedziałek były wypisy i chciałam to zrobić jak już ją umyjemy.

- Ja ją trochę rozumiem. Martwi się. 

- To już prawie miesiąc... może najwyższy czas się przyzwyczaić.

- A wy nie macie o czym plotkować?

- Przepraszamy.

- Ech ta młodzież.

    Dzień dobry pani ciepły głos! Dobrze panią słyszeć. Proszę mi opowiedzieć co się tutaj dzieje.

- Dzisiaj ściągną ci gips z nogi. A ten twój przystojniak załatwił rehabilitanta i masażystę, żebyś nie dorobiła się odleżyn. 

    Mój przystojniak?

- Dzień dobry.

- Oh witaj, dziś bez narzeczonej?

- Jutro dojedzie, dzieciaki w przedszkolu mają jakieś przedstawienie na dzień wiosny i musi dopilnować strojów.

    Cześć Thomas! Zaraz... wiosny? 

- No cześć śpiąca królewno. Jak się dzisiaj masz?

    Czy ty coś jesz? Co to? Ale ja jestem głodna! 

- Ja ci czytał nie będę. 

    Hehe nie musisz. Wystarczy że jesteś.

- Wiesz... Gloria świruje. Ty ciągle chudniesz i nie wie jaki rozmiar sukienki dla druhny ma wybrać. I nie wie czy wolałabyś śliwkowy czy jagodowy... Jak dla mnie oba są identyczne więc błagam obudź się w końcu bo mnie do szału to doprowadza.

    Wywracasz oczami, mogę się założyć. I wiesz co? Oberżyna też jest ładna.

- Wczoraj pierwszy raz od miesiąca usiadł na belce. 

    Och... 

- Znowu zaczął rzucać nartami... Nie skupia się. Ma pretensje do wszystkich wokół. Jest drażliwy i warczy nawet na Glorię. 

    Nie powinien.

- Wydaje mi się, że trochę nas za to wszystko wini... Ech... ale z pozytywów... jest sposób żeby uspokoił nerwy... chodzi do azylu i pomaga zwierzętom. Nawet jakiś pies mu się spodobał, woła na niego Leo czy jakoś tak... chyba po Beenhakkerze.

    Po Dicaprio hehe To dobrze, że jakoś sobie radzi. A co z...

- Obudź się mała. Nie udźwignę ani smutku Glorii ani jego.

    Och... Thomas bardzo bym chciała... ale te moje powieki są takie ciężkie...

____________________

    Czuję ciepło na policzku. I przyjemny zapach kwiatów. To frezje?

- I tak codziennie?

- Każda, która jest na zmianie i złapie go w sali tuż po przyjściu słyszy to samo zdanie.

- Boże to takie romantyczne.

- Ile ja bym dała, żeby ktoś tak na mnie spojrzał jak on patrzy na nią.

- Ale ty wiesz że to zakonnica...

- Głupia jest i tyle.

    Dzięki. 

- Cicho, idzie! 

    Kto idzie?

- Dzień dobry!

- Witam panie.

    Oh! Robi mi się gorąco. Słyszę jak opuszczają pomieszczenie.

- Dzień dobry, kocham cię.

    Nagle mój policzek zdaje się parzyć. Jak ja tego potrzebowałam! Jak tęskniłam! Gdzie byłeś do tej pory? Czuję ciepło na lewej dłoni. I czemu warczysz na Glorię?

- Po śniegu nie ma ani śladu.

    Co? To jaką mamy datę? Gregor... co u ciebie?

- Spotkałem wczoraj Sandrę. Ma śliczną córeczkę. 

    Już?

- Może i nam się kiedyś trafi... Bo wiesz... Jak się w końcu obudzisz i powiesz mi że jednak wybierasz zakon...

    Gregor przecież ty...

- Długo każesz na siebie czekać.

    Lubię gdy się śmiejesz. 

- Podobno jak na tych wykresach są wyższe wskazania to istnieje szansa że mnie słyszysz. A jak do tej pory... nie miałaś ochoty. I wcale ci się nie dziwię ale skoro teraz wykres tak skacze to skorzystam z okazji.

    Mów do mnie Gregor... tak bardzo tego potrzebuję.

- Powtarzałem to już ale... 

- Jak sytuacja?

    Camilla? Nie przerywaj mu proszę... masz go na resztę życia... daj mi chociaż te kilka chwil... błagam.

- Co ty tu robisz? 

- Mam wyrzuty sumienia.

- I bardzo dobrze, bo to wszystko tylko i wyłącznie twoja wina. Wyjdź stąd.

    Gregor... nie możesz teraz tak do niej mówić ona...

- To co zrobiłam było bardzo... niedojrzałe.

- Niedojrzałe? 

- Gregor, to ciebie chciałam nastraszyć. Nie miałam pojęcia że znajdziecie test razem i że od razu ucieknie. To miała być jedynie nauczka dla ciebie. Miałeś się trochę przestraszyć, ja miałam się z ciebie pośmiać i tyle.

    Słucham? Ale... o co tu chodzi?

- Podłożenie cudzego testu ciążowego miało być takim dobrym żartem?

    Cudzego? O mój Boże... czuję jak serce zaczyna mi galopować. Coś złego się ze mną dzieje, coś...

- Mel? Melania? Zawołaj lekarza!

    Odpływam.

__________________

    Czuję spokój. Jest mi już ciepło i dobrze, a nawet mogłabym powiedzieć że wygodnie. 

- Nie mam pojęcia po co tu przychodziła. Wystarczająco już namieszała. 

    Gregor...

- Już wszystko jest dobrze synku. Sytuacja opanowana. 

    Pani Angelika? 

- Mamo ja już chyba nie mam siły... 

- Masz... musisz mieć... Wiem, że ta sytuacja z ciążą cię rozstroiła, że ta katastrofa odebrała ci wiarę ale... ona ma jej wystarczająco dużo za was oboje.

- To dlaczego nie chce do mnie wrócić?

- Może nadal się waha.

    Nie wiem co się dzieje. Waham się owszem. Bo jak miałaby wyglądać nasza przyszłość? 

- Bała się, że stanie na drodze do mojego szczęśliwego ojcostwa. 

- Bo to bardzo mądra i wrażliwa dziewczyna. Ma to po swojej mamie. Anna była taka sama. 

- Dobrze ją znałaś?

- Jak Gloria z Melanią chodziły do podstawówki jej mama już chorowała. Ale nawet wtedy była ciepłą, pogodną kobietą, która chciała wszystkim dokoła pomóc jednocześnie nie wchodząc im w drogę. Po śmierci męża sama ją wychowywała i wspaniale jej to wyszło. Czasem spotykałam ją w piekarni gdzie pracowała ale gdy dziewczyny poszły na studia nowotwór powrócił i bardzo szybko wszystko się potoczyło. Bardzo mi było jej szkoda. 

- Mamo dlaczego on zabiera tak dobre osoby?

    Nie wiemy.

- Nikt tego nie wie. Ale trzeba wierzyć, że tam dokąd ich zabiera jest im dużo lepiej. To odrobinę ułatwia pogodzenie się ze śmiercią.

    Odpływam.

____________________

- Ten jest pyszny!

- Gloria, tobie każdy smakował. Bo wszystkie są słodkie.

    Co jecie? Gregor nie bądź złośliwy. Czy ty trzymasz mnie za rękę? Usiłuję poruszać palcami ale nie reagujesz więc chyba mi nie wychodzi.

- Dzieciaki... a może coś cytrusowego? Trochę orzeźwienia po obiedzie a potem goście pewnie i tak się najedzą słodyczy.

- Rose, jesteś genialna. I wiedz, że jesteś na tym weselu mile widziana.

    Rose... więc tak masz na imię ciepły głosie. Miło mi cię poznać. Oh! Nie odchodź! Zimno mi w rękę.

- Coś ty się tak zapatrzył Greg?

- Wiśnie zakwitły Thomas.

    Znów robi mi się gorąco ale tym razem to przyjemne. Słyszę głośniejsze pikanie i tak bardzo chciałabym otworzyć oczy.

- Mel? Mel? 

    Jestem tu Gregor. Cały czas jestem.

- Może lubi Japonię.

- Nie Rose... 

    Uśmiechasz się, czuję to. I twoją dłoń z powrotem na mojej. To miłe. Tak bardzo miłe...

- Wyjdźcie proszę. 

    Czemu? Ej! Chciałabym wiedzieć jaki smak tortu wybrali hehe

- Posłuchaj mnie teraz uważnie. 

    Jak zawsze.

- Jak już wiesz, nie ma żadnego dziecka

    Nie ma?! Czuję jak puls mi przyspiesza a jego dłonie unoszą moją dłoń do jego twarzy i czuję jego usta. Czuły pocałunek na każdym palcu.

- Kocham cię i zamierzam się z tobą ożenić. Nie pozwolę ci wrócić do zakonu bo to mi jesteś przeznaczona i żaden kataklizm, katastrofa ani siła wyższa mi nie zabroni z tobą być. Wiśnie zakwitły Mel... wiśnie zakwitły więc obudź się zołzo wstrętna!

    Gregor... nie płacz proszę... ja tak bardzo się staram ale te moje oczy... 

- Mel? Mel ścisnęłaś moją dłoń?

    Zrobiłam to? Och... tak! Mogę to zrobić!

- Boże... Mel otwórz oczy proszę... postaraj się jeszcze trochę...

    Staram się ale... Oh! Zgaś to światło! Zgaś to światło!

_______________________

^^